باران که می بارد تو می آیی            باران گل، باران نیلوفر
    باران مهر و ماه و آئینه               باران شعر و شبنم و شبدر      

باران که می بارد تو در راهی            از دشت شب تا باغ بیداری
از عطر عشق و آشتی لبریز             با ابر و آب و آسمان جاری

غم می گریزد، غصه می سوزد        شب می گدازد، سایه می میرد
تا عطرِ آهنگ تو می رقصد              تا شعر باران تو می گیرد


از لحظه های تشنه ی بیدار             تا روزهای بی تو بارانی
غم می کشد ما را و می بینی         دل می کشد ما را تو می دانی

باز باران بارید

خیس شد خاطره ها افرین بردل ابری هوا هر کجا هستی باش یادت همیشه شاد

نمی دانم چرا امشب واژه هایم خیس شده اند

مثل اسمانی که امشب میبارد

بر لبه ی پنجره ی احساسم می نشیند

و چشمانم را نوازش می دهد

تا شاید از لحظه های دلتنگی گذر کنم